Operatie en eerste weken

De operatie zelf is goed verlopen. Wel kwamen ze wederom veel endometriose tegen, die ook verwijderd moest worden. Hierdoor duurde de operatie langer dan gepland. Dat er opnieuw endometriose werd gevonden, was een flinke tegenvaller. Op eerdere echo’s was dit niet zichtbaar, dus hier hadden we geen rekening mee gehouden. Met de algehele baarmoederverwijdering is dit probleem gelukkig voor het grootste deel verholpen.

De volgende dag volgden er nog wat controles en kwam de chirurg langs. Toen alles groen licht gaf, mocht ik alweer naar huis om daar verder te herstellen.

Mijn lijf begon aan zijn herstel. De eerste dagen waren pittig, maar stap voor stap ging het steeds een beetje beter. Ik maakte gebruik van de Ik Herstel-app, waarin ik dagelijks kon zien welke activiteiten ik mocht doen. Na vijf dagen mocht ik alweer 15 minuten wandelen. Wat was het fijn om weer naar buiten te kunnen en mijn lichaam voorzichtig in beweging te brengen. In de weken daarna werd dit steeds verder opgebouwd.

Herstel is niet alleen lichamelijk

Lichamelijk herstelde ik goed en in mijn ogen ook snel. Mede doordat mijn lichaam voor de operatie in een goede conditie verkeerde. Na vier weken begon ik mijn werk weer rustig op te bouwen. Daar kwam ik mezelf echter tegen. Ik bleek nog veel last te hebben van de narcose. Na een paar uur achter de computer begon het te duizelen en bleek ik er simpelweg nog niet klaar voor.

Dat is frustrerend. Je denkt dat je weer kunt, maar je hoofd werkt npg niet mee. Het had tijd nodig.

Geduld ook, niet mijn sterkste kant..

Maar na acht weken was ik weer volledig aan het werk en had ik geen last meer van de narcose.

Herstel in stappen

In de eerste weken was luisteren naar mijn lichaam het belangrijkste wat ik kon doen. Niet altijd makkelijk voor iemand die graag vooruit wil, maar herstel vraagt tijd.

En wat voelde het goed toen ik na zes weken weer voorzichtig mocht en ging hardlopen. Niet lang, niet snel, maar het voelde als een enorme overwinning.

Voor mijn operatie had ik mij al ingeschreven voor de Sterke Startloop van Strong Babies. Hier wilde ik heel graag aan meedoen, als eerbetoon aan Daan én om geld in te zamelen voor andere kindjes die te vroeg geboren worden.

Eén van de eerste vragen die ik na de operatie aan de arts stelde was: “Denk je dat ik over acht weken een 5 km kan lopen?”
Haar antwoord was: “Het is niet onmogelijk.”
En daar heb ik mij aan vastgehouden.

Twee weken lang trainde ik drie keer per week om weer richting die 5 kilometer te gaan.

En JA, ik deed het.

Acht weken na mijn operatie stond ik aan de start van een 5 km run voor Strong Babies. Hardlopen voor een doel dat mij raakt, voelde krachtig. Het liet me zien dat herstel niet alleen gaat over lichamelijke vooruitgang, maar vooral hoe je je voelt op dat moment: sterk en veerkrachtig.

Nacontrole

Afgelopen maandag had ik mijn laatste controle bij de gynaecoloog. Alles zag er goed uit. Ze vond het mooi en knap om te horen dat het me was gelukt om mee te doen aan de run, voor hen ook waardevolle informatie om mee te nemen voor toekomstige patiënten.

Dit hoofdstuk is nu officieel afgesloten.

Hoe ik me nu voel?!

Mijn lijf voelt fitter en krachtiger dan ooit. Ik ben momenteel fanatiek aan het hardlopen en train voor de 10 km. Hier haal ik enorm veel energie, kracht en voldoening uit.

Ik voel me bevrijd. Alsof ik mijn lichaam weer terug heb. Pas nu realiseer ik me hoeveel impact de klachten op mijn dagelijkse leven hebben gehad.

Ook voel ik dankbaarheid voor mijn lichaam dat zo goed herstelde en voor de mensen die er mij waren. 

Door dit te delen geef ik woorden aan wat in mijn leeft.
En misschien, heel misschien, helpt mijn verhaal iemand anders die ook voor deze keuze staat.