Zwanger na verlies

De eerste kerst zonder Daan, wat zien wij hier tegenop, maar ook een kerst waarbij we onze families gaan vertellen dat we een broertje of zusje voor Daan verwachten. We krijgen zulke mooie, emotionele en hartverwarmende reacties. Het wordt ons zo gegund. Dit mooie nieuws geeft een lichtpuntje in de donkere tijd waar wij doorheen gaan.

Zodra ik zwanger zou zijn, moesten we contact opnemen met het ziekenhuis om een echo in te plannen. Met 6 weken zwangerschap hebben we al onze eerste echo. We zien een kloppend hartje en de uitgerekende datum wordt berekend. Volgens eigen berekeningen zou ik rondom 9 augustus 2019 uitgerekend zijn. Dan wordt ons verteld dat ik al wat verder ben en de nieuwe uitgerekende datum wordt 4 augustus 2019. Mijn hart staat even stil… 4 augustus? Daan is van 4 juni, overlijdensdatum 4 juli en nu de uitgerekende datum van zijn zusje 4 augustus. Dit kan geen toeval zijn!

We krijgen vanuit het LUMC enorm fijne en goede begeleiding en spreken af dat we om de week weken komen voor een echo en controle en mogen altijd bellen als er iets is.

Harde buiken

Opnieuw krijg ik al vroeg in de zwangerschap last van harde buiken. Die associeer ik met de vroeggeboorte van Daan en ik word hier enorm angstig van, wat veel stress met zich meebrengt. Dan pas merk je hoe getraumatiseerd je bent. Uiteraard horen harde buiken bij een zwangerschap en zolang ze niet te regelmatig komen of pijn gaan doen hoef ik mij geen zorgen te maken, maar psychisch werkt dit natuurlijk even anders. Gelukkig hebben we iedere twee weken een echo. Iedere echo laten ze mijn cerclage zien. Deze zit keurig, dus geen ontsluiting. We leven van echo naar echo. Vanaf de 16 weken begin ik met het spuiten van proluton. De eerste weken reed ik iedere week naar Leiden, maar na verloop van tijd nam ik de injectie mee naar de huisarts en diende ze hem daar toe. Alles om een vroeggeboorte te voorkomen.

Een broertje of zusje?

Omdat deze zwangerschap al zo medisch is, vinden we het leuk om buiten de controles van het ziekenhuis om een pretecho te laten maken om er een momentje van te maken voor de geslachtsbepaling. We maken weer rond de 16 weken een afspraak bij de echopraktijk waar we voor Daan ook geweest zijn. Na ons emotionele verhaal gedaan te hebben, starten we met de echo. Eerst even heerlijk kijken naar ons kindje waarna we doorgaan naar het geslacht. Daan krijgt een zusje, mijn voorgevoel klopt! Wat bijzonder, een koningskoppel. Wat zal hij trots zijn. Wat een ontlading, de tranen vloeien over mijn wangen. Dankbaar dat er een mini mensje in mijn buik groeit, maar uiteraard ook weer confronterend. Alles is zo dubbel tijdens zo’n zwangerschap.

Het kamertje van Daan hebben we na zijn overlijden nog helemaal afgemaakt en we besluiten het kamertje te laten zoals hij is. De kleur op de muur kan voor een jongetje en meisje en met leuke accessoires maken we het helemaal af voor de komst van zijn zusje. Lang vond ik het spannend nieuwe spulletjes te kopen voor zijn zusje, maar langzaamaan kwam er meer vertrouwen en kocht ik meer kleertjes voor haar.

In de ziektewet

Vanaf 20 weken ga ik op advies van de gynaecoloog voor 50% in de ziektewet en start ik met halve dagen werken om geestelijk en lichamelijk meer rust te krijgen. Twee van de vier ochtenden werk ik vanuit huis en de twee anderen dagen werk ik nog op kantoor. Zodra ik klaar ben met werken ga ik even liggen om mijn lichaam rust te geven en al snel merk ik dat mij dit goed doet.  

Omdat er schaarste is met het verkrijgen van de proluton injecties bij de apotheek en het iedere keer weer spannend is of er wel of niet genoeg is binnengekomen, wat weer stress met zich meebrengt, besluiten we de laatste weken over te gaan op utrogestan tabletten. Welke ik dagelijks moet inbrengen.

Hoe meer het termijn nadert dat Daan geboren is, hoe zwaarder ik het mentaal krijg. Zo ontzettend bang op herhaling. Waar iemand normaal waarschijnlijk gaat aftellen vanaf week 20 waren wij alleen maar aan het optellen tot week 25 en daarna week 30, onze volgende mijlpaal.

Mensen, waarschijnlijk goed bedoeld, zeiden regelmatig probeer te genieten van je zwangerschap. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd als gedaan. Als je geen kindje bent verloren weet je niet hoe angstig zo’n zwangerschap erna kan zijn. Uiteraard probeer ik ook echt te genieten van mijn mooie buik, het getrappel in mijn buik, maar deze zwangerschap beleef ik helaas heel anders door het verlies.

Mooie mijlpalen

Met 30 weken word ik verrast met een ‘30 weken mijlpaal viering’, zoals wij het noemde. Nou ja verrast.. Ik wist overal van ;) Aangezien ik spanning moet vermijden wilde ik ervan op de hoogte zijn en niet worden overvallen. Zodat ik me op de dag kon op voorbereiden en om harde buiken te voorkomen. Het huis versierd, alles in het roze en eten voor een weeshuis. Een super fijne en gezellige middag met de mensen die ik lief heb. Zo fijn en lief hoe ze Daan ook betrokken hebben bij deze middag.

Rond de 32 weken zwangerschap hebben we een fotoshoot ingepland. Deze wilde wij niet later doen omdat je toch weer rekening houdt met een vroeggeboorte en het dan weer te laat zou zijn. Wat enorm leuk en mooi om dit mee te mogen maken. De foto’s zijn prachtig geworden.

Zo bijzonder dat ik deze laatste twee dingen bij deze zwangerschap wel heb mogen meemaken omdat het bij Daan nooit zover heeft mogen komen. Uiteraard ook weer heel confronterend, maar ik weet dat hij trots meekijkt en trots op mij en zijn toekomstige zusje is.