RS-virus

Moederinstinct

Maar na een paar dagen werd ze steeds maar zieker. Die week zijn we wel drie keer bij de huisarts geweest. Mijn moederinstinct zei dat er meer aan de hand was dan alleen een onschuldige verkoudheid. Toch werden we iedere keer naar huis gestuurd met de mededeling dat het een virale infectie was en het vanzelf weer over zal gaan, maar mochten de klachten toenemen dat we weer contact moesten opnemen.

Spoedeisende hulp

Inmiddels dronk ze steeds minder en zondagochtend 8 december 2019 kwamen we haar kamertje binnen en kregen we de schrik van ons leven. We hoorde haar zwaar ademen, ze had het zo enorm benauwd. Direct belde we de huisartsenpost. Na een aantal vragen beantwoord te hebben, haar ademhaling door de telefoon gehoord laten hebben, moesten we direct komen. Lichtelijk in paniek pakte we snel wat spulletjes voor haar en zijn we de auto ingesprongen. Eerst langs de huisartsenpost, maar die gaf direct aan dat ze gezien moest worden door de kinderarts. Opnieuw in de auto richting de spoedeisende hulp in het Alrijne ziekenhuis in Leiderdorp. Daar aangekomen werden we doorgestuurd naar een kamertje waar we moesten wachten op de kinderarts.

Opgenomen

Ons lieve meisje, doodziek liggen in mijn armen. Gelukkig kwam al snel een assistente binnen om de voorbereidingen te treffen. Isabel moest aan de monitor gekoppeld worden om haar waardes te kunnen meten. Zodra het apparaat aangezet werd, hoorde ik de eerste piep. De piep die mij zoveel traumatische herinneringen geeft door de situatie van Daan. Ik brak volledig, daar zaten we weer in het ziekenhuis, nu met ons meisje. Er spookt op zulke momenten zoveel door je hoofd heen.. Gelukkig werden we goed opgevangen in het ziekenhuis. De kinderarts die inmiddels ook gearriveerd was, onderzocht Isabel. Al snel werd het RS-virus vastgesteld, ze moest worden opgenomen. Wederom barstte ik in tranen uit. Opnieuw ons kindje dat in het ziekenhuis moet worden opgenomen, gekoppeld aan de monitor en doodziek. We kregen kamer toegewezen, een isolatie kamer i.v.m. de besmettelijkheid van het virus.

Flashbacks

Gelukkig mocht één van ons bij haar blijven slapen. We hadden besloten dat ik bij haar zou blijven. De eerste nacht heb ik amper een oog dichtgedaan. Isabel haar kamer was naast de kamer van de verpleging waar alle monitors in de gaten werden gehouden. De hele nacht hoorde ik alleen maar alarmen die afgingen, de hele kinderafdeling lag vol met zieke kindjes met voornamelijk het RS-virus. Vreselijke flashbacks naar de periode van Daan en daarnaast maakte ik mij ook enorme zorgen over ons meisje.

’s Ochtends vroeg kwam Ronald altijd direct naar het ziekenhuis. Meestal was ik dan net Isabel aan het voeden. Doordat ze zo benauwd was ging het drinken maar moeizaam. Gelukkig dronk ze net genoeg om een sonde te voorkomen. Hij nam de zorg dan even over zodat ik even rustig kon douchen en aankleden en bleven dan de hele dag samen bij Isabel. ’s Avonds aten we samen op de kamer van Isabel en als tijd was om te gaan slapen voor haar, dronken wij nog even samen koffie, waarna hij weer naar huis toe ging. Uiteraard een hartverscheurende situatie voor hem ook, om ons en vooral Isabel daar iedere avond weer achter te moeten laten. Zeker na alles wat ons al overkomen was.

Weer naar huis

Iedere dag kwam de kinderarts langs om haar situatie te beoordelen en na 3 nachtjes ziekenhuis mocht ze gelukkig weer mee naar huis om daar verder uit te zieken en te herstellen.

We besloten haar de rest van het jaar thuis te houden van de opvang, gezien haar kwetsbaarheid en zodat ze echt volledig kon herstellen. Toch heeft dat RS-virus waarschijnlijk een lange nasleep bij haar. Waarschijnlijk heeft het virus toch schade veroorzaakt, wat in de loop der jaren gelukkig wel weer vanzelf hersteld, maar waardoor ze wel extra vatbaar is voor virussen en snel iets oploopt en vaak meteen flink ziek is.